Film wywołał we mnie mieszane uczucia. Początek był dość irytujący, miał chyba przedstawić nam Lectera i Grahama oraz ich wzajemne relacje, ale nie było to zbyt udane. Dalej film mnie co prawda wciągnął i oglądało się go dość dobrze, ale oczekiwałam czegoś innego. Rozgrywki między dwoma umysłami, Grahamem i Panem Ząbkiem (kto wymyślił ten beznadziejny pseudonim) z jakimś popisowym, niezapomnianym epizodem Hopkinsa. I niestety, Hopkins nie podobał mi się już w Hanibalu, a tu było go po prostu za dużo, powtórka z "Milczenia..." tyle, że wiele gorsza. Przez to postać Graham wypadła nie jako doskonały analityk umysłu zabójców, ale jak mały chłopiec, który nie wie, w którą stronę ma spojrzeć bez mistrza Lectera, co byłoby dobre dla młodego, ale nie dla doświadczonego agenta. Co do roli Ralpha Fiennesa to albo powinno go być mniej albo więcej, albo chcemy poznać człowieka, który staje się okrutnym seryjnym mordercą albo znamy tylko jego czyny, które są tłem filmu. Ralph Fiennes był dobry w tej roli i można było to rozbudować, szczególnie że to co nam pokazano to było niekonsekwentne. Ogólnie mówiąc brak mi proporcji między poszczególnymi postaciami, co sprawiło, że film jest dość banalny.